RAIN PARADE (US)

Rain Parade kondigt reünietour aan

Rain Parade is klaar om terug te keren met hun eerste Engelse en Europese data sinds hun ontbinding in 1986. Ze zullen negen landen aandoen met slechts één unieke passage op Belgische bodem….jawel, in Djingel Djangel! Ze maken de oversteek met originele leden Matt Piucci, Steven Roback en John Thoman en een nieuw album  onder de arm: “Last Rays Of A Dying Sun”.

Oprichters Matt Piucci en Steven Roback schrijven al sinds 1981 samen nummers, samen met medeoprichter David Roback van Rain Parade. Het debuutalbum van Rain Parade, Emergency Third Rail Power Trip (Enigma Records – VS, Demon Records – UK) kwam uit in 1983 en werd internationaal erkend als een meesterwerk. Zeven van de tien nummers op dat debuut werden gezongen door Matt en Steven. De tweede plaat van de band, Explosions In The Glass Palace, opgenomen nadat David Roback was vertrokken, oogstte dezelfde lof als het debuut en hun reputatie is sindsdien alleen maar toegenomen.

Sid Griffin, leider van The Long Ryders zei het als volgt: “We zaten in de jaren 80 in de Paisley Underground met Rain Parade… Explosions In The Glass Palace is en blijft voor altijd de BESTE opname van een Paisley Underground band, of dat nu wij, The Dream Syndicate, The Bangles, The Three O’Clock of wie dan ook zijn.”
Beide platen beïnvloedden direct My Bloody Valentine, Ride, The Stone Roses, Teenage Fanclub, Charlatans en natuurlijk Creation baas Alan McGee. De nummers werden gecoverd door The Bluetones, Buffalo Tom, Bangles en vele anderen. In het midden van de jaren 80 toerde de band een paar keer door de UK en Europa en namen ze een paar BBC Whistle Test TV shows op.
“Rain Parade was degene die me veranderde. Als een explosie in mijn geest, zag ik ze ‘No Easy Way Down’ uitvoeren op TV, en het was als, ‘Hier is iets waar ik volledig achter kan staan’. Het is gewoon ongelooflijk, en ik moet zeggen dat het zeker invloed heeft gehad op het vroege Ride geluid” volgens Andy Bell van Ride
John Thoman (gitaar) voegde zich bij Piucci en Roback in 1984 en nam met hen hun derde en vierde LP op, Crashing Dream (Island 1985) en Beyond the sunset (Island) in 1986 voordat de band later dat jaar definitief uit elkaar ging.

Sindsdien is hun mythische reputatie alleen maar gegroeid, wat ertoe leidde dat Piucci, Roback en Thoman zich herenigden in de VS voor een aantal eenmalige shows in Californië en uiteindelijk een aantal nummers opnamen voor het 3×4 album (Yep Roc 2018) met hun vrienden The Bangles, The Dream Syndicate en The Three O’Clock. En recentelijk dit jaar het nieuwe album Last Rays Of A Dying Sun, dat erin slaagt om zowel te klinken als een verloren klassieker als het baanbrekende werk van een onbekende nieuwe artiest, die uit hun geheime hol tevoorschijn komt met een plaat die klaar is om de wereld te veranderen. Zoals MOJO het zegt, “er is weinig regen op hun nieuwe parade.” Last Rays Of A Dying Sun wikkelt zoete snoepjes van popconfectie in wervelende wolken van interstellaire psychedelica en is een plaat die tegelijkertijd zeer innemend en heerlijk sierlijk is. Alles wat oud is, is weer nieuw, en het is heel gemakkelijk om de lijn te zien die loopt van de Summer of Love en de klinkende tonen van Jangle Pop naar de SoCal Paisley Underground uit het midden van de jaren tachtig, waarvan Rain Parade een belangrijk onderdeel was.

Hoeft het nog verdere toelichting….de passage van Rain Parade in Djingel Djangel kunnen we nu al legendarisch noemen!

Tickets aan 18€ in vvk, 20€ aan de dagkassa

Organisatie door vzw Foenkel